а) если у причастия нет аффикса принадлежности, то оно показывает, что действие глагола-сказуемого и причас­тия направлены на один и тот же объект. Например: Мин дә син укыганны укыйм. (Я читаю то же, что и ты.)

б) если же у причастия есть аффикс принадлежности, то оно показывает, что действие глагола-сказуемого на-правлено на само действие. Например: Мин синең укыганыңны яратам. (Мне нравится, как ты читаешъ.)

Үрнәк: Аның шигырьләр язганын дуслары беләме? (Друзья знают, что он пишет стихи?)

1) Синең салкынча көнне дә су коенганыңны әниең беләме? Без синең бала-чагалар белән чыр-чу килеп су коенганыңны ярдан күзәтеп утырдык. 2) Шамилнең бу эшне тизрәк эшләргә ашыкканын мин бер дә ошатмадым. Аның ашыкканын бары­быз да күрдек, тик нигәдер сәбәбен сорамадык. 3) Дустымның халык җырларын җырлаганын мин беренче тапкыр ишеттем. Аның җырлаганын тамашачылар тын да алмыйча тыңладылар.

1) Он кажется не слышал то, что ты сказал. Твои друзья не знают, что это ты сказал. 2) Кто-нибудь видел, что они сделали? Никто не видел, как они это сделали. 3) Дай мне про-читать правила, которые ты списал из учебника. Я видел, как ты списывал домашнее задание у Рината.